ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2018

Εργατική Πρωτομαγιά

Κάποτε στο Σικάγο .......... Κάποτε στην Θεσσαλονίκη............ Κάποτε στην Αθήνα........ Γιατί νομίζουμε πως μόνο με τις μνήμες και τους εορτασμούς θα αλλάξουν οι συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους; Η στάση του Συνδικαλιστικού Κινήματος τίμησε τις μνήμες και το αίμα των ανθρώπων που πάλεψαν, μάτωσαν, θυσιάστηκαν για να κερδίσουν αυτά που σήμερα εμείς θεωρούμε αυτονόητα; Ποια ήταν η στάση της Συνδικαλιστικής ηγεσίας πριν από την κρίση και κατά την διάρκεια αυτής, όταν τα δικαιώματα κάθε κλάδου εργαζομένων ψαλιδίζονταν κομμάτι κομμάτι;

     Είναι εύκολο να ρίξεις την ευθύνη στους κακούς εργοδότες και στο ανάλγητο Κράτος. Το δύσκολο και επώδυνο είναι να αναζητήσεις τα δικά σου λάθη και παραλείψεις. Ο λύκος πάντα κακός ήτανε, εμείς γιατί γίναμε ο μεζές του είναι το ερώτημα.

     Κατακερματισμένο το Συνδικαλιστικό Κίνημα σε κομματικά μετερίζια, που αγώνα θεωρούσε την βελτίωση της Προσωπικής, Κλαδικής και Κομματικής του καθημερινότητας. Βούτυρο στο ψωμί της Εξουσίας και της πλουτοκρατίας. Δίνοντας θέσεις και αξιώματα σε γνωστούς εργατοπατέρες κατάφερναν να ελέγχουν συγκεντρώσεις, κινητοποιήσεις και απεργίες. Έτσι Πρόεδροι της ΑΔΕΔΥ, της ΓΣΕΕ κλπ γίνανε βουλευτές και υπουργοί και Πρόεδροι κρατικών οργανισμών διορισμένοι από τα αφεντικά που τα προηγούμενα χρόνια υπηρετούσαν, εξαργυρώνοντας την Συνδικαλιστική τους "μαχητικότητα". Αυτό όλο το παιχνίδι εξουσίας οδήγησε με αργά αλλά σταθερά βήματα στην απαξίωση του κινήματος και των ηγεσιών του στην συνείδηση των εργαζομένων.

     Αυτό γινόταν πριν την οικονομική κρίση. Στην διάρκεια της κρίσης οι νέες πλέον ηγεσίες συνέχισαν τον παλιό τρόπο λειτουργίας. Κομματικές, Κλαδικές και προσωπικές εξυπηρετήσεις με την ελπίδα προσωπικής καταξίωσης. Οι όροι του παιχνιδιού όμως άλλαξαν . Η εξουσία και η πλουτοκρατία δεν είναι πλέον διατεθειμένες να δώσουν αξιώματα. Γιατί να το κάνουν άλλωστε; Ο λύκος έχει μείνει χωρίς την αγέλη του και είναι ακίνδυνος.

     Ήμαστε λοιπόν σε ένα σταυροδρόμι και πρέπει να διαλέξουμε. Θα συνεχίσουμε, οι εργαζόμενοι, να αφήνουμε τις τύχες μας και τις τύχες των παιδιών μας σε αυτούς που με τον γνωστό τους τρόπο απαξιώνουν τους αγώνες που δόθηκαν μέχρι τώρα; Θα πάρουμε θέση και θα αποκτήσουμε ενεργό ρόλο, έτσι ώστε να φτιάξουμε τις δικές μας Πρωτομαγιές;

     Να σκεφτούμε μόνο πως είναι κοινό συμφέρον τους, εξουσίας και εργατοπατέρων, η απουσία μας από τις διεκδικήσεις και τους αγώνες. Την εκάστοτε εξουσία την βολεύει η μη μαζικότητα των κινητοποιήσεων, για να απαξιώνει τις διεκδικήσεις μας και τους εκάστοτε εργατοπατέρες τους βολεύει για να εξυπηρετούν τις προσωπικές φιλοδοξίες τους.

Η μνήμη μας δείχνει τον δρόμο, η μνήμη μας δείχνει τον τρόπο. Μας δείχνει όμως και τις πτυχές που πρέπει να αλλάξουμε, ώστε να γίνουμε αποτελεσματικότεροι στις διεκδικήσεις μας, ενώνοντας τις φωνές μας σε Συλλογική προσπάθεια αγώνα.

Σύνταξη  –  Επιμέλεια:         Τσολάκης Ιωάννης

Μέλος Δ.Σ

ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΝΙΚΑΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΤ.ΑΤΤΙΚΗΣ