Συγκινεί ο συνάδελφος Απεργός Πείνας Λάμπρος Τσάπαλης. «Δέκα μέρες πείνας… Ηττήθηκα. Θα ξαναγυρίσω!»

Δέκα μέρες πείνας… Ηττήθηκα   

Είδα ανθρώπους να συσπειρώνονται γύρω μου
Είδα ανθρώπους να νοιάζονται ο ένας για τον άλλον
Είδα ανθρώπους να ανησυχούν
Είδα ανθρώπους να κάθονται παρέα από 4 και 5 διαφορετικά τμήματα
Είδα ανθρώπους να κάθονται παρέα από 4 και 5 διαφορετικές ειδικότητες
Είδα ανθρώπους να ξυπνάνε, να έχουν φωνή, την φωνή που τους στερήθηκε
Είδα ανθρώπους να βγάζουν τις αλήθειες τους, έστω και δύσκολα
Είδα ανθρώπους να αγωνίζονται ΞΑΝΑ, να υψώνουν ανάστημα.
Είδα ανθρώπους που είναι άγνωστοι απέναντί μου να γίνονται ξαφνικά αδέρφια μου
Είδα συναδέλφους που το παρελθόν τους είχε απογοητεύσει και είχαν αποσιωπηθεί.Ικανούς ανθρώπους. Και είναι ελπίδα αυτό για μένα.
Είδα τους λύκους να κρύβονται στο λαγούμι τους και τα ουρλιαχτά τους σώπασαν…για λίγο
Είδα τους λύκους να περνούν από μπροστά μου, λες και ήμουν λιοντάρι (56 κιλά άνθρωπος)
Είδα τους λύκους να στερούν μια από τις μεγαλύτερες εξόδους στις πύλες των νοσοκομείων
εν μέσω πανδημίας, τα τελευταία χρόνια, να την δει ο Ελληνικός Λαός που τον παρέδωσαν στον Μορφέα.
Είδα τους αρουραίους να κρύβονται για να μην δείξουν τίποτα.
Είδα μάσκες να πέφτουν και να σπάνε.
Είδα όμως το μεγαλείο της αγάπης. Το μεγαλείο των δακρύων. Το μεγαλείο του ανθρώπου.

 Αυτή νίκησε κι εμένα. Ηττήθηκα από αυτήν… Δεν είμαι μόνος μου…Υπάρχουν ζωές γύρω μου!
Αν ήμουν μόνος σ αυτήν την ζωή θα τους πανηγύριζα μέχρι το τέλος.   

 Οι λύκοι όμως ξέρουν πια ότι θα ξαναγυρίσω…Το έχουν υπόψιν τους!

Η δικής σας αγάπη όμως, μέσα σ΄ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, μπορεί να νικήσει τον μεγαλύτερο εχθρό.
Αγάπη για τον συνάνθρωπο. Αγάπη για τον συνάδελφο. Αγάπη για την Ελευθερία.
Αγάπη για τα δικαιώματα. Αγάπη για ζωή. Αγάπη για Ειρήνη. Μας είχαν αγριέψει. Και πάλι το ίδιο θα κάνουν.
Εμείς να σταθούμε ήρεμοι απέναντί τους και το μόνο που έχουμε είναι να προτείνουμε τα στήθη μας.
Τίποτε άλλο.
«Χτυπήστε μας μωρέ! Τι θα καταλάβετε;!» «Στερήστε μας μωρέ! Τι θα καταλάβετε;!»

 ΠΡΟΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ

 -Η σπίθα άναψε! Να μην σβηστεί. Εγώ τώρα αρχίζω! Σας δίνω όρκο ζωής!
Να μην αφήσω ξανά να σας πειράξει κανείς.
Και πιστεύω και εσείς το ίδιο θα κάνετε για μένα και τον διπλανό. Αν δεν το πίστευα δεν θα έκανα αυτά που έκανα.
Δεν έμαθα να πουλάω και να ξεπουλάω εύκολα τον διπλανό μου. Και ειδικά όλους εσάς που με στηρίξατε τόσες μέρες.
Σας νιώθω σαν δικούς μου ανθρώπους πλέον. -Ξέρω ότι οι δυσκολίες λυγάνε τον άνθρωπο και κάνει πράγματα που δεν θέλει, για να επιβιώσει. Να αφήσουμε λίγο παραπάνω χώρο και στο διπλανό μας. Θα γίνει καλύτερος ο κόσμος μας. Η δουλειά μας. Η συνεργασία.
Σας αγαπώ και σας χαιρετώ όλους μέσα από την λυγισμένη ψυχή μου και να θυμάστε ότι τον κόσμο εσείς τον αλλάζετε
πρώτα.
Μετά οι άλλοι… Θα ξαναγυρίσω!